Lichting is het kloppend hart van Amsterdam Fashion Week. Een verzameling van de beste graduates van onze academies, het neusje van de zalm, vers van de pers. Anders gezegd: dit is de toekomst. Wij gingen op bezoek bij het atelier van finalist Manou Van Den Berg na de drukte die Amsterdam Fashion Week teweeg bracht.
Wat is het verhaal achter je Lichting 2019 collectie?
Ik begon te onderzoeken hoe mensen hun kleding ervaren en kwam uiteindelijk op de magie van het alledaagse en de objecten die zich daarin verschuilen. Ik onderzocht wat daarin plaatsvindt en wilde aandacht schenken aan wat normaal aan ons voorbij gaat. De kledingstukken die ons dagelijkse leven vormen zoals een t-shirt, jeans of streepjesoverhemd heb ik opgehemeld en gedeconstrueerd om zo tot de kern van deze dagelijkse kledingstukken te komen, en de magie die ze bezitten te belichten. De collectie gaat eigenlijk over een manier van kijken naar de wereld om je heen.
Wat is in jouw ogen je signature als designer?
Ik geef altijd een reactie op wat er om mij heen gebeurt. Dingen die mij opvallen en dingen die heel gewoon zijn. Ik hou van contrasten; tussen spannend en saai, en tailoring en “knutseligheid” bijvoorbeeld. Daarnaast heb ik ook liefde voor hoe dingen gemaakt worden en wat voor geschiedenis erin verwikkeld zit. Om hier vervolgens mee te gaan experimenteren is mijn signature.
Neem me door een typische dag in de periode voor je afstuderen; je rituelen, werkmethodes?
Voor mijn afstudeercollectie was het heel belangrijk om onderzoek te doen naar wat er echt gebeurd in een kledingstuk, iedere week koos ik een kledingstuk uit waar ik vervolgens helemaal indook; de geschiedenis, betekenis en vormgeving. Vanuit daar ging ik ontwerpen en spelen met deze verschillende kwaliteiten.
Tijdens de fietstocht naar huis verwerkte ik alles en kwam ik tot nieuwe conclusies, even buiten de bubbel van school kon ik het beste nadenken en reflecteren op het werk van die dag.
Een belangrijk ritueel voor mij was om iedere dag alles uit te leggen op tafel van wat ik al had aan schetsen, experimenten en ideeën om vervolgens weer verder te kunnen. Wellicht om een soort overzicht en controle te behouden.
Beschrijf jouw perfecte omgeving om in te werken.
Mijn perfecte omgeving zou zijn met een aantal mensen samen op een plek waar iedereen met zijn eigen werk bezig is, maar met ruimte om te overleggen en brainstormen. Ergens waar ik mijn gehele proces kwijt kan aan de muren zodat ik verdrink in het project van dat moment. Waar genoeg boeken staan om mijn hoofd in te verliezen en om inspiratie in op te doen, en een kast aan archiefstukken waar ik uren in kan spenderen.
Waren er dingen waar je tegenaan liep tijdens het maken van deze collectie?
Tijd! Dat rovende monster bleef maar tikken.
Na de start van mijn research had ik moeite met het in woorden brengen van mijn onderwerp en het gene dat ik wilde doen. Het is altijd een uitvogel periode en hier duurde het wat langer dan ik had gewild.
Op welk stuk uit de collectie ben je het trotst? Hoe ging het designproces van dit stuk?
Het laatste stuk dat ik creëerde was het klassieke Hawaii shirt. En ook al is dat niet het meest alledaagse item uit de collectie, denk ik wel dat het mijn “romantische” ideeën laat zien.
Mijn versie hiervan is er een die in plaats van de normale tropische print mijn alledaagse leven vastlegt. Deze bestaat uit de auto’s die aan mij voorbij gaan; de ijzeren blikken die met honderden over de weg razen in totale structuur en regels fascineren mij. Ik kleurde het gehele shirt met stiften in en hield vast aan de zonsondergang van het klassieke shirt; op deze manier wordt de alledaagsheid benadrukt maar ook geromantiseerd.
Wat is in jouw ogen de grootste kracht van het alledaagse? In welk stuk dat je hebt gemaakt komt dit het meest naar voren?
De kracht van het alledaagse leven zit in de magie die je daar zelf in ziet. Door je bewust te worden van de kleine dingen die het leven vormen en daar af en toe bij stil te staan kun je daar iets heel speciaals in vinden.
In mijn collectie heb je bijvoorbeeld het T-shirt, een kledingstuk dat iedereen in de kast heeft hangen. Eigenlijk is alleen dat al heel speciaal. Door te zoeken naar de essentie van dit kledingstuk kwam ik op een manier om het te dramatiseren, de T die in het T-shirt zit bepaalt zo veel over de vorm en door dat als enige weg te laten vallen verandert het hele kledingstuk. De mouwen vormen geen T meer en daardoor verandert het de vorm en betekenis van het shirt.
Wat kunnen we verwachten van je volgende collectie? Zal de magie van het alledaagse weer worden aangekaart of zijn er nog andere topics die je graag wil verwerken in de toekomst?
De magie van het alledaagse zal op een bepaalde manier altijd wel in mijn werk aanwezig zijn. Ik hou van kleding die mensen echt dragen en de relatie die ze hebben met de stof rondom hun lichaam. Maar ik denk dat mijn volgende werk iets meer over vorm zal gaan, daar trek ik nu intuïtief naar toe. Wat dit precies gaat betekenen weet ik zelf ook nog niet.
