De mode-industrie is aan verandering toe. Nu meer dan ooit worden we wakker geschud en zien we hoe het ook anders kan. London Fashion Week wordt gedigitaliseerd, Jacquemus cureert zijn nieuwe campagne via Facetime, en modemerken stellen hun archieven gratis open online. Amber Slooten van The Fabricant had het al voorspeld, de toekomst van de mode is digitaal. Wij spraken met de voorloper van de online design movement over haar nieuwe platform Leela en haar innoverende kijk op de industrie.
Je vindt de huidige mode-industrie enorm ouderwets. Waarom denk je dat concepten als het systematisch uitbrengen van collecties en fast fashion nog altijd toegepast worden binnen een industrie die voor innovatie zou moeten staan?
We vinden het heel erg moeilijk om vooruit te kijken omdat we gewoon te veel te doen hebben. Ruimte om na te denken is er niet omdat je constant onder druk staat om aan het nieuwe seizoen te denken. Wie ooit heeft bedacht dat mode seizoensgebonden moet zijn en dat er per collectie zoveel stuks moeten zijn, is een vraag waar ik nog altijd geen antwoord op heb; waarschijnlijk heeft dit te maken met winst. We doen aankopen om een gat te vullen dat niet met spullen gevuld kan worden. En de mode-industrie heeft hier heel mooi op ingespeeld. Dit hele gegeven is zo van de vorige eeuw, en ik ben ervan overtuigd dat de toekomst van de mode dit moet loslaten en meer nadruk moet leggen op je eigen identiteit en je verhaal vertellen. Heel het concept van fast fashion draait juist om het idee dat de industrie trends dicteert en jij die blind zou moeten volgen om erbij te horen. Dat gevoel ben ik klaar mee, ik heb het idee dat niemand daar beter van wordt.
Dat resulteert dan ook weer in het “hokjesdenken” en je creativiteit limiteren tot de grenzen die je worden opgelegd.
Die grenzen zijn inderdaad gesteld en ik merk dat het heel erg lastig is om daarin te innoveren. Mensen willen nog steeds een modeshow, en men kan niet verder denken dan het concept catwalk. Ook al is er net bekend gemaakt dat de eerste fashion week nu digitaal gaat valt men toch weer terug op hetzelfde concept. De wereld is veel rijker dan een catwalk show en er zijn zoveel diepere lagen bij mode die niet verder worden onderzocht.
Tijdens de lockdown grijpen mensen vooral naar het digitale, en snakken ze naar het representeren van zichzelf in de samenleving, maar dan online. Mensen zijn massaal weer De Sims aan het downloaden om poppetjes te maken, posten hun quarantaine outfit selfies, en creëren zelf een digital wardrobe. Hoe denk jij dat deze tendens zich gaat ontwikkelen post-Corona?
Ik denk dat iedereen er nu meer van bewust is dat expressie een heel groot onderdeel is van je leven; en zodra je alleen maar thuisblijft, voor wie doe je het dan eigenlijk? Dit is een groot vraagstuk dat veel mensen nu zijn aan het beantwoorden. Mensen willen nog steeds hun identiteit uitdragen. Wellicht realiseert iedereen zich nu ook dat online een enorme toevoeging kan zijn aan je leven en dat je dus niet altijd weer per se opgedoft er uit moet zien in de echte wereld en steeds nieuwe outfits moet kopen om jezelf te kunnen uitdrukken. Je kan juist online platvormen gebruiken om jezelf dat te gaan ontdekken. Dit is dan weer waar wij naar op zoek zijn. Of wij iets kunnen bouwen waardoor mensen zich nog steeds kunnen uitdrukken en het idee hebben dat ze hun persoonlijkheid kunnen vertalen naar een identiteit die ze digitaal kunnen dragen. Kunnen we die behoefte nog steeds vervullen maar dan via digitale kanalen?
Wat is er volgens jou nodig om digital fashion met de fysieke wereld samen te smelten en het ook nog eens aantrekkelijk te maken?
Voor mijn gevoel is er een jongere generatie die meer en meer in contact blijft door digitale kanalen. Ze zijn naar manieren aan het zoeken om zich uit te drukken zonder de aarde te belasten. Digitale mode gaat daar een hele grote rol in spelen. Kijk naar online games, Fortnite verdient bijvoorbeeld zo’n 2.4 miljard dollar aan het verkopen van digitale outfits die je kan dragen in het spel. Die aantrekkingskracht is er al, er moeten gewoon meer mogelijkheden voor gecreëerd worden. Die digitale en fysieke realiteit zijn al veer meer versmolten dan dat wij denken. Vooral deze generatie realiseert zich dat het beter is om zich uit te drukken in die digitale wereld dan steeds weer nieuwe kleding te gaan kopen in de fysieke wereld. Mensen zijn nu ook al massaal zichzelf aan het cureren online via Tinder, Facebook, Instagram. Dit zijn allemaal identiteiten die je draagt. We zijn zoveel meer dan onze fysieke zelf en ik denk dat we hier meer en meer gebruik van gaan maken.
Op 2 april lanceerde je een beta-versie van het platform: Leela. Perfecte timing lijkt het wel. Kan je me uitleggen met welk doel je aan dit concept bent begonnen en wat het uiteindelijke finished product zal zijn?
Leela is echt een manier om te laten zien dat we een digitale versie van onszelf kunnen maken, die kunnen aankleden en daarmee te gaan experimenteren met onze identiteit. Hiermee willen we graag onderzoeken wat dit met mensen doet. Is het een alternatief voor fysieke mode? Geeft het nog altijd dezelfde soort rush om een digitaal kledingstuk te kopen? Hoe is het eigenlijk om jezelf in derde persoon te zien? Het is een nieuwe manier om jezelf te bekijken. Voor ons is het een platform om je eigen content te maken. Je legt een nieuwe dimensie aan je digitale identiteit. Het is de bedoeling dat we steeds meer keuzemogelijkheden gaan toevoegen zodat jij jezelf erin kan terugvinden. We willen wel dat je eigen gezicht aan je avatar gekoppeld wordt, maar er zijn talloze mogelijkheden om jezelf te cureren en te experimenteren met lichaamsvormen, met haar, met kleding, met gender. Wij vinden dat identiteit iets fluïde is. Paarse huid, rode ogen, dingen die niet kunnen in de echte wereld, dat maakt het net interessant. Je stapt weg van de fysieke limitaties van mode. Wanneer zie je nu in mode nog nieuwe vormen ontstaan? Or wordt zeg maar een kopie van een kopie van een kopie gemaakt. Ik denk dat deze digitale wereld een enorme boost kan geven aan de industrie.
Op Leela kan je jezelf aankleden met de FLUID Couture collectie van The Fabricant. Tijdens de AFW Talks in maart had je het over de mogelijkheid voor modemerken om ook hun eigen collecties digitaal te uploaden op het platform. Wordt hier al over nagedacht? Welke merken zouden hier volgens jou voor openstaan? En waarom?
Er is sowieso interesse, van verschillende kanten, grote merken ook. Wat we heel erg zien is dat het platform een instant manier geeft om mensen kleding zien en kunnen dragen. Wat ik merkte als we onze eerste collectie lanceerde, is dat het mensen een manier geeft om een directe interactie te hebben met de kleding, in plaats van dat je passief toekijkt ben je een actieve speler en dat maakt het interessant voor merken. Ze kunnen dus meteen de mogelijkheid geven aan mensen om deze kleding te dragen, in plaats van dat ze zes maanden moeten wachten tot de stukken in de winkel hangen. Wij zijn experts op het gebied van digitaliseren van kleding. Aan de ene kant is Leela een platform met onze eigen collecties, ons digitaal fashion house. Aan de andere kant hebben we de service agency, waarin we merken helpen om duurzame manieren van samples maken. Het mooie daaraan is dat je letterlijk merken aan de hand neemt met nieuwe technologie en dat je laat zien dat je geen fysieke samples nodig hebt. Zij sturen de tech packs en wij creëren daar uit digitale kledingstukken. Steeds meer merken hebben interesse, omdat mensen opzoek zijn naar een nieuwe manier van mode dragen en ervaren en dat kunnen wij bieden. Het idee is dat we dit ook met Leela gaan doen.
Zie jij je werk meer als een rebellie tegen de huidige mode-industrie; een tegenbeweging met cult-aanhangers die volledig digitaal gaan, of juist een alternatief beeld van een mogelijke toekomst voor de mode-industrie?
Dat laatste is uiteraard waar ik in geloof. Deze technologie kan zo’n grote uitkomst bieden voor de toekomst van de mode-industrie. Al helemaal in de richting van de 21ste eeuw. We moeten anders gaan nadenken over consumptie, over uitdrukking; alle praktijken die we hebben gemanifesteerd in de 20ste eeuw zijn ouderwets en dat kan gewoon niet meer. De overdaad en de luxe, de modeshows die werden gegeven, dat is te idioot voor woorden. Zo’n digitale wereld kan nog steeds deze mooie verhalen vertellen maar hierdoor hoeft het niet zo’n grote negatieve impact te hebben op de aarde. Toen ik op AMFI zat was ik natuurlijk heel erg aan het rebelleren, en heb ik beslist om volledig digitaal te gaan. Ik had een allergie tegen het mode-systeem en hoe het in zijn werking ging. Dat betekent niet dat ik daar nu nog tegen rebelleer omdat ik echt geloof dat dit een uitkomst kan zijn, zolang ik het aan de mensen kan laten zien.
