Het logo. Het flesje. De geur. Werkelijk alles aan Abel is mooi en lekker. En nog 100% natuurlijk ook, waardoor de geur zich tijdens de dag ontwikkelt op de huid. Wat willen we nog meer?
Vijf jaar geleden startte ze het merk Abel. De Nieuw-Zeelandse Frances Shoemack, voorheen wijnmaker van beroep, was op zoek naar een natuurlijk parfum. Dat was er niet, dus maakte ze het zelf in samenwerking met meester parfumeur Isaac Sinclair, een goeroe op het gebied van parfumontwikkeling. Nu hebben ze het eerste 100% natuurlijke parfum in handen dat in de short list van vegan perfumes staat vermeld en door de ouderwetse parfumrecensenten wordt geaccepteerd én bejubeld.
De laatste geur die ze maakte heet ‘Green Cedar’, toevallig ook favoriet van de AFW-redactie. Frances Shoemack staat in haar atelier op de Kerkstraat, waar ze met haar team zit. Ze spuit een beetje van de nieuwe geur op en vertelt onderhand: “We hebben wel een soort ijkpersoon in gedachten tijdens het ontwikkelen van een parfum. Voor Green Cedar was dat ‘de visionair’. De geur is verslavend, snel, rijk en energiek maar tegelijk onderscheidend. Het slaat aan bij mensen met een uitgesproken stijl, een mening en een andere kijk op de wereld. Op het moodboard dat we maakten om de geur te duiden stond een Duitse sportauto op een lange weg in Californië, een lange plooirok met rode sokken en brogues: ik denk aan fantastische en excentriek geklede oudere vrouwen bij Green Cedar.”
Een beetje zoals elke zelfbewuste vrouw graag oud wil worden dus. Zij mag dan ‘model’ hebben gestaan voor het parfum in het moodboard, dat neemt niet weg dat Abel met beide benen in de 21ste eeuw staat: alle geuren zijn unisex. Of zo je wilt: genderneutraal, om maar even een modewoord in te zetten. Dus Abel is er voor iedereen. Zelfs de parfum ‘Nurture’ die ze voor kinderkledingmerk Grey Label maakte, wordt gedragen door mannen. “Ik denk dat het een kwestie van tijd is voordat het label ‘heren’ of ‘dames’ ook bij parfums verdwijnt. Het is hopeloos ouderwets om op die manier naar geuren te kijken.”
Abel is vernoemd naar Abel Tasman, de Nederlandse ontdekkingsreiziger die niet alleen Tasmanië maar ook Nieuw-Zeeland ontdekte. Goed gevonden, zeker als je bedenkt dat Frances uit Nieuw-Zeeland komt en in Amsterdam woonachtig is. “Ik wilde dolgraag naar Europa. Ik heb mijn (inmiddels) man overgehaald om mee te gaan, en we kozen samen voor Amsterdam: het is een dorp, met de perks van een metropool.”
Ook zakelijk gezien is het een groot avontuur. Op dit moment lanceren ze Abel in Amerika. “Hoewel ik natuurlijk heel erg blij ben dat het zo goed gaat dat we over uitbreiding kunnen spreken, wil ik ook weer niet te snel groeien. De kracht van Abel zit hem juist in het intieme en het persoonlijke. Dat mag niet verloren gaan bij groei.”
Maar ondertussen liggen haar geuren al in de beste boetieks ter wereld. Azië heeft inmiddels ook al kennis gemaakt met Abel. Frances: “Grappig dat onze geuren overal anders aanslaan. In Azie bijvoorbeeld, is ‘Golden Neroli’ het meest populair. In Scandinavië loopt ‘White Vetiver’ het best. Maar ik vermoed eigenlijk dat ‘Green Cedar’ onze signature scent gaat worden in Nederland. De eigenschappen komen overeen: modern en natuurlijk.”
Dat consumenten er blij mee zijn is één ding, maar het is ook belangrijk om serieus genomen te worden in de business. Frances stuitte aanvankelijk op weerstand vanuit de conservatieve hoek uit de parfumindustrie. Ze legt uit: “Het vak van parfum maken wordt wereldwijd als kunst gezien en aangezien natuurlijke parfumeurs vaak autodidacten zijn, worden de natuurlijke parfums automatisch als ‘slecht’ bestempeld. Het feit dat we een meester parfumeur aan boord hebben, waar er minder dan 100 van zijn op de hele wereld, heeft ertoe geleid dat onze geuren iets extra’s hebben. Dat heeft ervoor gezorgd dat er met andere ogen naar onze geuren is gekeken. Eén van mijn favoriete quotes is afkomstig van een Britse parfum criticus: ‘I love the amber so much I’m willing to forgive the fact that it’s natural!’”
