Lichting is het kloppend hart van Amsterdam Fashion Week. Een verzameling van de beste graduates van onze academies, het neusje van de zalm, vers van de pers. Anders gezegd: dit is de toekomst. Wij gingen op bezoek bij het atelier van 2020 finalist Josja Feld.
Wat is het verhaal achter jouw Lichting 2020 collectie?
Mijn afstudeercollectie is voortgekomen uit mijn fascinatie voor verzamelaars. Dit komt mede door mijn oom die een grote elpee verzameling heeft. Verzamelen zit in ons DNA en gaat over het zorgvuldig samenbrengen van spullen, het ordenen, sorteren op kleur, vorm, nummer of materiaal. Verzamelen is de zoektocht en het verlangen naar compleetheid. Genieten en koesteren van wat je met liefde en aandacht hebt verzameld. Onderscheid kunnen maken in wat wel en niet bij jou past.
In mijn afstudeercollectie ‘FOCUS and find yours’ gebruik ik mijn fascinatie voor verzamelaars om naar consumptiegedrag te kijken. Ik zie doelgericht verzamelen als een andere manier van consumeren, een strategie om bewuster om te gaan met ons koopgedrag. Ik denk dat je spullen pas kunt koesteren wanneer je je eigen verzameling hebt ontdekt. Wanneer je weet van welke spullen je echt gelukkig wordt. In dit werk heb ik de handelingen en de essentie van het verzamelen meegenomen in mijn werkproces. Dit zie je terug in mijn print, eigengemaakt materiaal en mijn collectie.
Wat is in jouw ogen je signatuur als designer? Hoe komt dit terug in je collectie?
Ik zie mezelf als een modeontwerper, met een grote voorliefde voor ambacht, materialen en prints. Mijn collecties zijn een combinatie van onderzoek, het intuïtief- en experimenteel werken met verschillende materialen en het omzetten van oude ambachten naar eigen hand. Ik ben een echte kijker en haal mijn inspiratie uit wat ik in het dagelijks leven tegenkom. Mijn werk en de thema’s die ik aan de kaak stel hebben vrijwel altijd te maken met de mens in relatie tot het milieu. Zo probeer ik bij te dragen aan de bewustwording over eigen consumptiegedrag en de consequenties daarvan op het milieu. Ik vertel mijn verhaal in eigen gemaakt materiaal, prints en kledingstukken waarin liefde, tactiliteit en verfijning zichtbaar zijn. Mijn ontwerpkeuzes ontdek ik al makende. Ik gebruik technieken die veel tijd kosten. Tijdens het maken bedenk ik wat ik wil doen en waarom. Doen en denken zijn bij mij onlosmakelijk verbonden.
Ik denk dat je bij het zien van mijn afstudeerwerk mijn voorliefde duidelijk terugziet. Het verzamelen is voor mij een onderwerp dat mij enorm boeit en mede door mijn oom dicht bij mij staat. Het is een klein thema binnen het enorm overkoepelend thema duurzaamheid. Nu zou je kunnen zeggen dat verzamelen totaal niet duurzaam is, maar ik zie een verzamelaar als iemand die zijn of haar spullen koestert, voor jaren bewaard en liefheeft. Dit zegt iets over mij als maker en mijn afstudeerwerk omdat ik het met liefde behandelen van onze spullen die we bezitten, en het met aandacht produceren van kleding een van de belangrijkste drijfveren vindt om te maken.
De Lichting 2020 generatie moest hun collectie afmaken in het midden van de pandemie. Hoe zag een typische dag in de periode voor je afstuderen eruit?
Ik had het geluk dat ik mijn collectie in het eerste halfjaar van mijn afstudeerjaar ontwikkelde. Dit was de periode voor de uitbraak van de Corona pandemie. In die periode kon ik nog volop gebruik maken van alle faciliteiten op de academie. Echter had ik mijn collectie na dit halfjaar graag nog willen uitbreiden, maar dat was thuis tijdens de lockdown helaas niet mogelijk. Ik moest mij in die tijd leren aanpassen aan de omstandigheden en kijken naar wat ik wél kon doen. Samen met mijn medestudenten besloten wij om individueel en toch samen een collectie film te maken en deze te presenteren i.p.v. de modeshow aan het einde van het jaar. Dit was iets wat ver buiten mijn comfortzone lag en waar ik flink voor moest schakelen. Ik heb mijzelf echt bij elkaar gepakt en mij in deze tijd gefocust op de digitale aspecten die paste bij het presenteren van mezelf en mijn werk. Ik heb in die tijd een film gemaakt, mijn werk gefotografeerd, een website gebouwd en een digitale paperdoll gemaakt van mijn collectie. Om dit te kunnen doen heb ik eindeloos op Zoom gezeten en gebeld met mijn klasgenoten en experts, tutorial’s gekeken, dingen uitgeprobeerd, rondjes gelopen en meer om mijn werk zo compleet mogelijk te maken.
Heb je de maatregelen van de pandemie je tegengehouden in bepaalde dingen? Of gaf het je net de mogelijkheid om op nieuwe creatieve manieren te denken?
Het maken van een afstudeerfilm was voor mij iets wat ik vooraf zelf nooit bedacht had. Dit heeft mij op een andere manier leren kijken naar mijn werk. Ik heb hiervoor kunnen samenwerken met een fotograaf en editor en dit heeft mij op digitaal vlak echt sterker gemaakt. Ik heb geleerd hoeveel er hierin voor mij nog te ontdekken valt en hoeveel er mogelijk is. Ook heb ik ingezien dat je ondanks een lockdown en een verplichte afstand toch goed kunt samenwerken met experts.
In mijn film laat ik de making off van mijn collectie zien. Ik vond het belangrijk om het maakproces hierbij uit te lichten omdat dit voor mij veel zegt over mij als maker. Het vele thuis werken heeft er bij mij voor gezorgd dat ik meer moest vertrouwen op mijn eigen doen en kunnen. Ondanks dat ik heel veel waarde hecht en inspiratie krijg door de mensen om mij heen heeft deze periode mij veel bijgebracht en geleerd.
Waren er dingen waar je tegenaan liep tijdens het maken van deze collectie?
Het was voor mij een van de eerste keren dat ik een collectie ontwikkelde. Mijn voorgaande projecten bestonden vooral uit veel materiaalonderzoek. In mijn afstudeerjaar had ik een doel voor ogen om mijn materialen om te zetten naar een kledingcollectie.
Het maken van mijn collectie, en vooral het maken van mijn materialen was een tijdrovend proces. Dit is iets wat bij mij past, maar wat soms ook problemen oplevert. Om het gerafelde effect te krijgen heb ik banen stof geknipt, deze met de hand gerafeld en daarna stuk voor stuk in rechte lijnen op patroondelen gestikt. Vervolgens heb ik de patroondelen voorzien van een print en daarna het kledingstuk in elkaar gezet. Ik vond het heel leuk om dit te doen, en het gaf het gewenste resultaat maar dit nam soms zo veel tijd in beslag dat ik keihard moest doorwerken. Ook had ik heel lang het gevoel dat ik meer moest maken. Dat mijn collectie uit 10 verschillende outfits moest bestaan om mijn verhaal te kunnen vertellen. De combinatie van mijn ontwikkelde outfits, stofstalen en mijn afstudeerfilm zorgde voor mij uiteindelijk voor een compleet beeld waar ik trots op ben.
Op welk stuk ben je het meest trots? Hoe ging het designproces?
Ik ben het meest trots op de grote fluffy jas in combinatie met de fluffy broek en hoedje. Dit omdat deze er anders en misschien wel mooier uitzien dan ik van tevoren had verwacht. Een verzamelaar verzameld vaak veel van ”hetzelfde”. In mijn afstudeerwerk heb ik daarom één techniek en één print op verschillende manieren toegepast.
De print die op ieder ontwerp terugkomt zijn elpee platen (van de zijkant gezien). In de grote fluffy jas is dit bijna niet meer terug te zien doordat de rafels de print laten vervagen. Het idee voor het rafelen kwam voort uit het soms wat gescheurde papier van de platenhoezen. Mijn doel was om de herhaling, ritme en veelheid van het verzamelen in mijn kledingstukken naar voren te laten komen maar niet op een té duidelijke manier. Op het eerste oog zul je niet zien dat er een elpee print op zit, maar wanneer je dichterbij komt en goed kijkt zie je o.a. een plaat van Mozart voorbijkomen.
