Meet Bodil Ouédraogo, eigenzinnig, creatief, en klaar om de status quo van de mode-industrie te beproeven. Ze is nog maar net afgestudeerd aan de Gerrit Rietveld Academie en wordt nu al door Nederlandse designtalenten zoals Ninamounah geprezen. Geboren in Nederland maar met roots uit Burkina-Faso, presenteert ze haar nieuwe collectie “Bodil Gerda Awa Ouédraogo”; een representatie van haar eigen bi-culturele identiteit.
Wat is het verhaal achter je eindcollectie?
Sinds ik op de academie ben gestart heb ik me steeds beziggehouden met het zoeken naar diepere connecties tussen verschillende culturen en subculturen. Dat deed ik door in te zoomen op een bepaalde cultuur, en merkte dat ik al gouw bij mijn eigen achtergrond terecht kwam. Ik ben me gaan afvragen hoe ik mezelf volledig kan representeren in deze collectie als Nederlandse met Afrikaanse diaspora. Wat ik vaak als advies kreeg is om heel herkenbare dingen van de Afrikaanse cultuur te nemen als uitgangspunt. Maar dit is niet wie ik ben, of wat mij vertegenwoordigt. Ik wil iets neerzetten dat reflecteert wat ik hier in Nederland ben en wat heel veel jongeren met een bi-culturele achtergrond zijn. Ik mis deze samenvoeging van culturen heel erg in de huidige mode-industrie.
Je woont in Nederland en bent jezelf heel bewust van de cultuur hier. Hoe ben je je Afrikaanse roots gaan herontdekken voor deze collectie?
Ik begon in eerste instantie tijdens mijn stage in West-Afrika, waar ik naar de verschillen tussen wat beschouwd wordt als luxury wear hier in Nederland, versus wat het betekent in Bobo-Dioulasso ging kijken. In vele delen van West-Afrika wordt de stof Bazin-riche als een belangrijke luxury stof gezien; die heb ik daar dan ook leren maken. De stof wordt gebruikt voor de grand bou bou, een heel grote vierkante lap die zijn schoonheid bereikt door de zwaarte van het kledingstuk en de manier waarop mensen het dragen. Hier heb ik een soort tutorial van gemaakt om te laten zien hoe deze stof omgevormd wordt in een grand bou bou en wat het ritme bepaald van deze stof door de beweging die men maakt om het aan te doen. Daarna ben ik gaan kijken hoe ik deze stof, techniek en dit ritme kon verwerken in het referentiekader van mijn Nederlandse roots.
Wat is je favoriete stuk uit de collectie? Waarom?
Ik ben heel blij met de gouden en zwarte dubbele broeken in de collectie. Omdat ze bestaan uit een enorme lap stof kunnen ze aangepast worden aan iedereen. Het is eigenlijk een heel simpel ontwerp, maar dan geherinterpreteerd op een vernieuwende manier met 70’s invloeden.
Wat is jouw mening over culturele appropriatie in de mode-industrie?
Ik denk dat het bij cultural appropriation heel erg om eigenbelang en onwetendheid draait. In mijn tweede jaar op de Rietveld deed ik een onderzoek over tattoos als tweede huid. Toen kwam ik met iemand in conflict over gangtattoos. Ik wou deze niet absoluut niet gebruiken in mijn werk. Dit is niet van mij, dit is niet mijn trots of historie; niet mijn achtergrond. Wie ben ik om dit te gaan representeren? Deze persoon vond mijn argumenten heel overdreven, want “er zullen altijd wel mensen zijn die er iets van gaan vinden”. Dan merk je dat mensen heel vaak begrijpen dat ze iets jatten of iets verkeerd doen, maar dan toch beslissen om dit bewust te negeren. Je zorgt er eigenlijk voor dat de betekenis, waarden en herinneringen van deze elementen teniet worden gedaan. Dan blijkt het dat dit element niet meer ‘on trend’ is en het verdwijnt weer in het modebeeld, maar je hebt alsnog schade aangericht en een cultuur gesmaad. Als ik dit op mezelf toepas, had ik ook een collectie kunnen maken met allemaal traditionele grand bou bou’s maar dat is niet mijn doel geweest en dat is niet waar mode nu naartoe moet. Ik word altijd gedwongen om mezelf te definiëren binnen mijn twee culturen en een kant te kiezen, en ik denk dat ik er daarom ook altijd zo bewust mee bezig ben geweest en steeds heb geprobeerd om iets vernieuwends te creëren en een weg te vinden om mijzelf te plaatsen in onze maatschappij, in plaats van te nemen van deze culturen zonder mezelf hierin thuis te voelen of mezelf hierin te verdiepen.
Wie zijn je grootste inspiraties? Heb je een favoriete modeontwerper?
Toen Grace Wales Bonner haar eindcollectie presenteerde heeft me dat enorm geïnspireerd. Ook omdat zij zo’n duidelijk beeld neer heeft gezet van de combinatie van culturen. Ik kon zien en voelen dat ze van twee verschillende achtergronden kwam, zonder dat ik haar in levende lijven moest ontmoeten om de link te leggen. Er stond een heel sterk en unapologetic beeld, geen overduidelijke hints die verwezen naar culturele elementen. Ik werd ook geïnspireerd van haar manier van werken; hoe ze ontwerpen combineert met in-depth research en laat zien dat deze hand in hand gaan.
Hoe wil je je graag nog verder ontwikkelen als ontwerper?
Ik zou graag mijn eind collectie nog meer in de kijker willen zetten door deel te nemen aan exposities en shows. Vervolgens heb ik gemerkt dat de manier van werken die ik in mijn laatste jaar heb toegepast me enorme voldoening heeft gegeven. Daarom zou ik me graag weer volledig verdiepen in een onderwerp, en de drang opwekken om iets neer te zetten met evenveel inhoud.
