Bij London Fashion Week ging het niet om de laatste trends in de mode, maar de grotere Engelse thema’s werden ter tafel gebracht. #Metoo nam de overhand, maar ook de naderende Brexit en daartuit voortvloeiende algemene politieke onzekerheid werd aangekaart. Daarnaast maakten designers plaats voor cultural appreciation (niet te verwarren met cultural appropriation) en rekenden ze af met het verwijt dat hun stukken getuigen van Europees navelstaren. Al met al een luid en duidelijk statement dat mode zoveel meer is dan alleen kleding; een vergrootglas voor de wereld om ons heen en een krachtige bron van expressie.
Statement
Richard Quinn
Nadat hij vorig seizoen alle headlines haalde door Queen Elizabeth voor het eerst naar London Fashion Week te loodsen, zat zijn front row deze keer vol met kunststudenten. Een Quinn-eske manoeuvre om aandacht te vestigen op het feit dat de creatieve opleidingen in Engeland in zwaar weer verkeren. “Kunstopleidingen zijn de basis voor de miljoenen die er omgaan in de mode, £32 miljard om precies te zijn. Het is dan toch heel vreemd dat er gekort wordt op onderwijs in die sector met de boodschap dat er geen droog brood te verdienen zou zijn. Daarom leek het me passend om de kunstenaars van morgen uit te nodigen. Ook al overtuig ik er maar één om ermee door te gaan, dan is dat voor mij genoeg,” zei Quinn na zijn show.
Zijn ‘cracked couture’ (oversized bloemendesigns, innovatieve filmische silhouetten doordrenkt van een flinke laag glamour) was een mix van fifties, fetisj en sprookje. ‘In deze collectie heb ik kleur, print en hyper-glam gecombineerd; dat kunnen we wel gebruiken in deze donkere tijden. De vrolijke designs zijn ook bedoeld om de kunst te vieren en om de Britse kunstopleidingen te bedanken voor het feit dat ik kan leven van mijn liefde voor kunst.’
Matty Bovan
Matty Bovan’s collectie vloeit voort uit de frustratie rond politiek onrecht en uit zich in een bom van creatieve vernieuwing. De designer, duidelijk geïnspireerd door Vivienne Westwood (die trouwens ook vooraan zat), bracht extravagantie op de catwalk met uit proportie getrokken hoepelrokken, honderden lagen tule, felle prints en torenhoge hoeden gemaakt van bankbiljetten. Allesbehalve conventioneel, en dat was ook precies de bedoeling.
#Metoo
Ashley Williams
Boegbeeld van rebellie en niet op haar mond gevallen designer Ashley Williams had een boodschap voor alle mensen die het nodig vinden om te ‘haten’op het internet. Williams liet haar modellen paraderen met de woorden “Psycho”, “Witch”, “Mental”, “Damaged” en “Crazy” geprint op schattige haarspeldjes. Een ironische aanklacht tegen de hatelijke reacties die vrouwen geregeld te horen krijgen op social media. Haar kenmerkende gebruik van woorden werd gecombineerd met vintage vormen, punk make-up, kranten prints en felle kleuren. Een belichaming van de nieuwe cool kid; onbevreesd en onverwoestbaar.
Nicholas Kirkwood
Nicholas Kirkwood wijdde zijn catwalk aan een subcultuur van hackermeisjes in tegenstelling tot het traditionele model; zo kon geen enkel detail van deze show gekwalificeerd worden als traditioneel. De collectie van de schoenen ontwerper was een ode aan de ‘cyber-reality’ en bestond uit tech-geïnspireerde prints en futuristische vormen.
Deze werden getoond in een ondergrondse bunker met knipperende monitors, op hol geslagen computers en loshangende kabels. Daarbovenop hinkte de show op twee gedachten. De designer nam namelijk ook een standpunt in de #Metoo discussie. Activiste Rose McGowan kwam de catwalk blootvoets opgelopen met schoenen in de hand; een imponerend moment van ontzag.
Cultural appreciation
Simone Rocha
Simone Rocha zocht inspiratie in haar Chinese roots. De collectie had een betoverende somberheid geïnspireerd op vrouwen uit de Tang Dynasty. Qingming, de Chinese ‘Dag van de Dood’ is een gebeurtenis die ze elk jaar samen met haar familie viert, ook die kwam naar voren in de stukken. De catwalk was gevuld met concubines die uit 16e eeuwse schilderijen lijken te zijn gewandeld en kuise hoeden die het gezicht bedekten gewikkeld in lange sluiers met geborduurde bloemen. Een melancholisch beeld en tegelijkertijd een ode aan Chinese tradities.
Supriya Lele
Voor Supriya Lele was deze Fashion Week editie een verzoening met haar afkomst. De designer gebruikte Indische elementen zoals gedrapeerde sari’s en traditionele borduursels, gecombineerd met het minimalisme uit de jaren negentig; een mix van haar Indiase roots en haar Britse opvoeding. Lele: ‘De collectie is een gewaarwording van de trots die ik voel voor mijn afkomst. Vroeger schaamde ik me voor mijn afkomst, door mode heb ik die schaamte kunnen omzetten in liefde en creativiteit.
Bonus
Victoria Beckham
Dat Victoria Beckham haar debuut nu pas maakt op de Londense Fashion Week is eigenlijk een grotere verassing dan de show an sich. De Britse designer vierde de tiende verjaardag van haar gelijknamige merk op nostalgisch terrein, dat plaats delict werd om terug te blikken op haar carriere. Ze eindigde haar show met een throw-back naar haar Spice Girls dagen met de volledige choreografie op Spice up your life. De show zelf was een trip down memory lane als designer waarin de vrouw – niet het meisje – centraal stond. Zo opende model Stella Tennant de show. En hiermee pakte Beckham een van de hotste thema’s van het serizoen mee, die van inclusiviteit.
