Polly Hardman is de creatieve wervelwind achter modemerk Westweaves. Met haar handgeschilderde illustraties die tot leven komen op talloze upcycled items wil ze de strijd tegen fast-fashion aangaan. Wij spraken Hardman over haar intieme manier van werken en de officiële start van Westweaves tijdens de lockdown.
Waarom heb je besloten om je eigen merk te beginnen, werkend voor verschillende merken en bedrijven in het verleden en heden? Waar kwam het idee voor Westweaves vandaan?
Toen ik op de universiteit zat, studeerde ik textielwerk en raakte ik gefascineerd met het weefgetouw. Ik maakte zelf ook veel tekeningen en gebruikte ze als inspiratie voor het kleurenpalet van mijn weefsels. Na twee jaar dat te hebben gedaan, realiseerde ik me dat deze manier van werken me toch beperkte. Gebaseerd op mijn liefde voor het maken van mijn eigen stoffen kwam ik op het idee voor Westweaves. Het woord “west” is in Engeland een negatieve benaming voor iemand die excentriek is. Als iemand “west” gaat, is die persoon op een of andere manier verloren of beschadigd. Onder de naam Westweaves ging ik in mijn 3de jaar verder met muurschilderingen voor grotere bedrijven. Mijn diploma is heel erg gefocust op de ambacht van mode, en ik miste dat deeltje conceptueel denken over mode. Met deze instelling verzamelde ik fotografen, videomakers en modellen en legde ik mijn eerste echte collectie vast. Na mijn studies moest ik uit noodzaak terug bij mijn ouders gaan wonen. Ik nam een job als verkoopmedewerker om Westweaves te financieren en te sparen zodat ik op mijn eigen benen kon staan. Toen ik het geld bij elkaar had sloeg de pandemie toe en besloot ik om naar Nederland te verhuizen en me volledig te focussen op mijn eigen merk. Ik lanceerde de website, legde nieuwe connecties, en de rest is geschiedenis!
Je laat de disciplines kunst en mode heel slim samenvloeien in alles wat je doet. Waarom denk je dat mensen het nog steeds moeilijk vinden om mode als kunstvorm te zien? Vind je dat de mode-industrie haar deuren moet openen voor meer creatieve disciplines?
Voor mij is mode vast en zeker een kunstvorm. Vivienne Westwood begon bijvoorbeeld ook als kunstenaar en drukt nu haar creatieve visie uit in de vorm van mode. Ik heb het gevoel dat deze generatie ontwerpers begrijpt dat mode meer is dan de stereotiepe dingen die het kan betekenen. Er is nog steeds een groot deel van de industrie dat vasthoudt aan rigide normen en regels, maar ik kies ervoor mezelf te omringen met mensen die dat niet doen. Mijn werk is erg niche, dus het gaat niet aansluiten bij standaardmensen. Het heeft geen zin om daar tegen te vechten; mensen snappen het of ze snappen het niet. Ik wil me niet conformeren aan wat mode betekent op een meer commerciële, exclusieve manier. Ik wil mijn creatieve visie niet in zo’n hokje gieten. Westweaves is multidisciplinair, en uiteindelijk een bedrijf waar mensen komen voor mode, maar ook voor productie, of Creative Direction. Ik heb niet de behoefte om trends te volgen of alleen T-shirts te maken omdat het verkoopt.
Hoe zou je de kern van je ontwerpidentiteit omschrijven?
Ik gebruik mijn kunst als een dagboek, en druk mijn gevoelens graag uit in mijn werk. Dit maakt het vrijwel eigenzinnig en rauw, en ik hou ook gewoon van de belachelijkheid ervan. Ik denk dat ik in alles wat ik maak met een satirische blik naar de samenleving kijk.
Heb je dan het gevoel dat je merk een directe representatie is van je persoonlijkheid?
Ja zeker, of misschien meer wie ik zou willen zijn.
Je krijgt geregeld de vraag om een oud kledingstuk nieuw leven in te blazen met je illustraties, wat een vrij intiem proces kan zijn geloof ik. Hoe ontstaat deze reis van een kledingstuk dat al een lange levensduur had naar iets compleet nieuws?
Het komt wel eens voor dat ik iets moet maken voor een specifiek commercieel doeleinde, maar meestal weten mijn klanten wat ze van mijn stijl kunnen verwachten en word ik gevraagd om iets wat hun dierbaar is te portretteren op een Westweaves manier. Ze vertellen mij hun persoonlijke verhalen en op basis daarvan maak ik een kunstwerk. Ik vind het altijd leuk om dit intieme proces met mijn klanten aan te gaan, ik denk ook dat mijn werk zo fast fashion bestrijdt. Als een stuk zo verbonden is aan de persoon, word het veel minder snel weggegooid. Net zoals ik mijn werk als een dagboek gebruik creëer ik dus in zekere zin ook een gepersonaliseerde dagboekaantekening op de kleding van mijn klanten.
Wat is jouw holy grail upcycled item op dit moment? Welke creatie ben je het meest trots op?
Het eerste item dat ik ooit voor mezelf heb gemaakt blijft speciaal. Het is een leren jas die ik vond in een vintage winkel in Manchester. Het project was gebaseerd op sociale media en hoe we een andere persoonlijkheid online hebben. De jas is vol gekliederd met karakters die hun telefoon vasthouden, met daartussen een engel en een duivel die de online versus offline persoonlijkheid portretteren. Ook is dit het jasje waar ik mijn logo voor het eerst op heb geschilderd. Het eigenlijke logo is van dat jasje getild en werd zo de eerste officiële uiting van Westweaves.
Als ik nog een item mag kiezen, is dat het ensemble dat ik heb gemaakt voor Ben, een jongen uit Engeland met Joodse roots. Zijn grootouders hebben de Holocaust meegemaakt en zijn vervolgens verhuisd naar Engeland. Wanhopig om te settelen en zich aan te passen aan een nieuw leven leerde ze elke keer een nieuwe taal om onder de radar te blijven. Ben heeft uiteindelijk nooit de Joodse taal geleerd gekregen, maar associeert zichzelf nog wel heel erg met zijn culturele achtergrond. Zo adopteerde hij de naam “Lizard King”, een statement tegen de negatieve benoeming van Joodse mensen als hagedissen en slangen. Op het vest staat een grote kameleonhagedis die de aanpassingen van zijn grootouders vereerd, en veranderd vervolgens in een slang op de broek om Ben’s trouwheid aan zijn roots te representeren.
Westweaves stapt weg van de stereotypen van de “reworked” look en heeft een visuele identiteit die in de kern uniek, wild en brutaal is. Wat zijn enkele andere upcycling-merken die je bewondert?
Patrick Church is een Engelse ontwerper gevestigd in New York. Hij was mijn grote inspiratie tijdens mijn tijd op de universiteit. Patrick is ooit ook begonnen met handbeschilderde leren jassen, nu creëert hij hele werelden met zijn tekeningen.
Ik hou ook echt van het werk van Claire Barrow, zij is een designer uit Londen. Zeker het bekijken waard!
Wat zou je nog graag willen bereiken met Westweaves?
Op dit moment vind ik mijn draai in mijn nieuwe baan als Creative Director bij het tassenmerk Oh My Bag. Daar ben ik verantwoordelijk voor de fotografie, het regisseren van campagnes, en styling. Ik heb toen ik voor het eerst naar Nederland verhuisde het freelanceleven geprobeerd, maar dat gaf me mentaal en fysiek geen ruimte om aan Westweaves te werken. Met deze baan heb ik een vast schema voor werk en voor Westweaves. Zoals ik het zie, wil ik me naast exclusieve op maat gemaakte stukken ook meer gaan focussen op toegankelijke stukken om een groter publiek te bereiken. Naast de catsuits die ik in grotere oplage verkoop werk ik momenteel aan een haltertop die duurzaam geproduceerd wordt in Europa en bedrukt is met mijn illustraties. De illustraties worden per top op verschillende manieren geplaatst. Op deze manier is elk stuk nog steeds uniek. Ik zou ook graag meer samenwerkingen aangaan met de mensen waar ik naar op kijk. Ik ben momenteel in gesprek met Cierra Boyd, een designer gebaseerd in de VS, en een aantal andere coole designers, maar daar kan ik nog niets over kwijt!
