Nadie Borggreve nam in 2016 deel aan Lichting, won in hetzelfde jaar de Textiel en Mode prijs met haar afstudeercollectie aan het KABK in Den Haag, en nam tijdens AFW september 2021 The HUB By AFW over met haar handgeverfde truien en handgetufte tapijten. Wij spraken de designer over de balans tussen kunst en mode, haar veelzijdige creatieve technieken en haar overvolle agenda post-corona.
Kan je me iets vertellen over je achtergrond als kunstenares en ontwerpster?
Tijdens mijn academietijd ben ik altijd bezig geweest met textiel, met de focus op knitwear. Na mijn studies ben ik gaan werken voor Duran Lantink en daarnaast werkte ik ook in mijn eigen studio. Ik merkte dat ik niet echt meer plezier haalde in het creëren van mijn eigen collecties en dus begon ik met vrij breien en maakte ik meer kleine kunstwerkjes. De mode-industrie staat gelijk aan stress en dat voelde ik heel erg. Ik zocht via Google dingen zoals farm, knitwear en gallery; woorden die ik voor me zag als ik aan mijn toekomst dacht. Ook begon ik aan een brei en verf cursus. Zo ben ik begonnen met het verven van garen. Dat was echt iets dat ik graag wilde leren. Ik heb toen via mijn google search een artist in residence programma gevonden in Noorwegen bij een galerie in Oslo die contemporary art met textiel combineert. De artist in residence was op een boerderij waar ik een maand lang zou verblijven en van plan was om drie outfits te maken van twintig handgebreide truien die ik had opgespaard. Aan het einde van deze maand had ik in plaats van drie outfits tien nieuwe kunstwerken. Dit is het moment waar ik me realiseerde dat dit veel meer aansluit bij de wereld die ik wil creëren. Dit proces bracht me echter ook bij het idee voor nadie.studio. In plaats van het ontrafelen en verven van de truien die ik bij me had leek het me ook interessant om de hele trui te verven en er zo nieuw leven in te blazen. nadie.studio zette ik voor mijn gevoel apart neer maar het is eigenlijk uit dezelfde wereld. Ik heb het gevoel dat de nieuwe manier van ontwerpen veel vrijer is momenteel dan op een klassieke manier collecties eruit te stampen, en daar sta ik ook helemaal achter.
Wat is het proces achter het maken van je knitwear?
In het begin breide ik de truien zelf, wat enorm veel tijd in beslag nam. Toen begon ik met het verzamelen van witte kabeltruien, oude truien die ik vond en vies waren of gaten hadden; afgekeurde items. Het leek mij interessant om deze te transformeren naar een nieuw kledingstuk. De truien die ik had repareerde ik, soms breide ik er een klein stukje aan, en zo zijn al mijn truien anders van elkaar. De kleuren zijn ook elke keer anders. Dit proces vindt plaats in mijn studio, waar ik verf met speciale pigmenten voor textiel. Het verven gebeurt in grote pannen waar ik werk met water dat op een bepaalde temperatuur moet komen, vervolgens meng ik het water met pigment en verf ik de meeste truien in een gradient. Wat ik leuk vind is dat de truien voelen als merch van mijn kunst, maar uiteindelijk denk ik dat het dat ook weer niet is; het maakt allemaal deel uit van hetzelfde geheel. Sommige truien zijn zo kapot als ik ze vind, dat ik ze niet helemaal meer als kledingstuk kan gebruiken, maar dan gebruik ik de garen voor mijn tapijten; dit proces voelt eigenlijk als een spelletje. Ik probeer zo duurzaam mogelijk te werk te gaan. Wol is heel duur materiaal en vooral voor de tapijten heb ik grote aantallen nodig. Mijn tapijten zijn niet meer gebreid maar getuft, en dat verbruikt heel veel wol, dus sommige zijn combinatie van een oude trui en wol dat ik heb ingekocht van fabrieken die failliet zijn gegaan. Zo probeer ik zoveel mogelijk te hergebruiken.
Je hebt momenteel je werk virtueel geëxposeerd bij Collection Croisée. Wat is het idee achter deze stukken?
Deze expo was een enorme uitdaging voor mij omdat mijn werk heel tactiel is en alles virtueel geëxposeerd wordt. Het is heel belangrijk dat je bij mijn stukken elk detail kan zien en ze bijna kan voelen als je ernaar kijkt dus het was spannend voor mij om deze samenwerking aan te gaan. Wat ik heel leuk vind aan Collection Croisée is dat het kunst en design als één geheel ziet. Beide worden onder één dak getoond, en zo kan ik dus mijn truien en kunstwerken tegelijkertijd aanbieden waardoor je het totaalbeeld ziet. Ik was opzoek naar een manier om mijn kunst en mijn mode samen te brengen dus deze expo was ook een experiment voor mezelf en er zijn goeie reacties uitgekomen.
Wat zijn je grootste inspiratiebonnen?
Ik werk vaak op een intuitieve manier, ik zie het tuften meer als schilderen. Ik laat me vooral leiden door de kleuren waarmee ik verf, maar ik heb veel natuurelementen die terugkomen in mijn werk. Ik laat vooral bloemenpatronen, gradients en het materiaal voor zich spreken.
Wie zijn je grote voorbeelden binnen de (Nederlandse) mode-industrie? Zitten daar mensen tussen waar je graag mee zou samenwerken? Hoe zou dat er dan uitzien?
Ik heb niet echt iemand waar ik naar opkijk. Ik heb echter wel enorm veel respect voor mensen die na het afstuderen door blijven gaan als kunstenaar of ontwerper. Dus in deze zin zijn mijn grootste voorbeelden de mensen die om me heen staan. Één van mijn beste vriendinnen Afra Eisma werkt bijvoorbeeld ook met textiel en zij inspireert mij door de gesprekken die ik met haar voer en de manier waarop zij tewerk gaat.
Wat zijn je toekomstplannen voor nadie.studio? Wat staat er de komende tijd op je agenda?
Net zoals vorige winter wil ik dit jaar weer een winterdrop doen met twintig items. Wat ik met mijn vorige collectie merkte is dat de truien moeilijk te vinden waren en dat daardoor de eerste collectie heel erg ontstond en organisch groeide. Nu denk ik praktischer na en ik werk echt naar een collectie toe.
Volgende week start Dutch Design Week. Daar ga ik een live kunstwerk maken in samenwerking met Media Matic. Dit is een project waar ik ja op heb gezegd omdat ik het interessant vind dat zij mensen vragen met een vrije manier van maken. Het medium maakt niet uit zolang het bij het thema past. Het geeft mij een goed gevoel dat het werk niet persé in een hokje wordt geplaatst.
Het werk dat ik voor Dutch Design Week heb gecreëerd staat in lijn met het thema ‘biodiversity’. Voor het live-aspect maak ik zelf deel uit van het kunstwerk, en ga ik achter de frame van het kunstwerk aan de slag zodat je het tapijt kan zien groeien.
Ook geef ik sinds kort les op de mode afdeling/materiaal in Utrecht waar ik studenten een andere manier van kijken naar mode en materiaal probeer mee te geven, waar het persoonlijke verhaal een grote rol in speelt.
