Lichting is het kloppend hart van Amsterdam Fashion Week. Een verzameling van de beste graduates van onze academies, het neusje van de zalm, vers van de pers. Anders gezegd: dit is de toekomst. Wij gingen op bezoek bij het atelier van 2020 finalist Irene Ha.
Wat is het verhaal achter jouw Lichting 2020 collectie?
Ik ben opgegroeid in Nederland als tweede generatie immigrant met Vietnamese ouders. In de fysieke wereld om mij heen had ik weinig tot wel geen (zuid-oost) Aziatische rolmodellen in wie ik mijzelf kon herkennen: fictieve karakters met een BHE (big hero energy) zoals Pikachu of Doraemon, daar kon ik me pas in vinden. Als een onderdeel van Gen-Z merkte ik dat ik deze en veel complexere gevoelens kon vertalen naar een digital realm waar ik mijn stem wel kwijt kon op dezelfde manier als hoe deze tekenfilm karakters zich uitten: Pikachu ziet er heel lief en aaibaar uit, tot hij zijn bliksemschicht aanval doet.
Ik zou dus zeggen dat ik meer opgegroeid ben op het internet: in een limbo tussen het westen en het oosten, tussen URL en IRL, waar ik een community heb gevonden en heb kunnen opbouwen die dezelfde gevoelens met mij delen. “JETLEGGED” – een kruising tussen het woord jetlag en bootlegged (namaak) – is een manifestatie van alle bevragingen hierover die ik doe als modeontwerpster/ kunstenaar: het werk is niet alleen een collectie maar ook een installatie, waarbij het maakproces even belangrijk is als het ‘eindwerk’.
Wat is in jouw ogen je signature als designer? Hoe komt dit terug in je collectie?
De felle, bijna agressieve RGB kleuren die niet alleen resoneren met de kleuren op mijn telefoonscherm maar ook met de traditionele Vietnamese klederdracht-archief van mijn oma. Maar ook mijn werkwijze: samenwerken met mensen om mij heen die onderdeel uitmaken van de community die ik heb opgebouwd door de jaren heen, die met trots de Baby Reni sjaal dragen en voor dezelfde normen en waardes staan. Het belang van community is belangrijker dan ooit, ik denk dat het goed is om anderen te betrekken bij projecten wanneer je zelf niet over deze expertises beschikt; de rol van de modeontwerper als het genie die overal achter zit is voorbij!
Voor “JETLEGGED” specifiek heb ik mijn oma’s archief gebruikt om patronen te ‘bootleggen’ en naar mijn eigen hand te zetten. Een clubje hobby moeders heeft mij geholpen met de productie, zo ook mijn eigen moeder. Eindeloze Zoom ‘schermdeel’ ontwerpsessies met grafisch designers Ken Wenrui Zhao en Oat Sanskrit Kulmanochong voor mijn thesis en print design. De styling voor mijn lookbook is gedaan door mijn goede vriendin Morta Jonynaite. En niet te vergeten het partnership met jewelry designer Simon Marsiglia, om zo maar een paar samenwerkingen te noemen.
De Lichting 2020 generatie moest hun collectie afmaken in het midden van de pandemie. Hoe zag een typische dag in de periode voor je afstuderen eruit?
Mijn huisgenoot en ik waren begonnen met GTA IV spelen uit wanhoop. Alles was nogal onzeker voor ons: zou het afstuderen doorgaan? Hoe ga ik geld verdienen hierna? Wat als mijn oudere familieleden ziek worden? Hoe gaat het nu verder met de modewereld? Deze wanhoop sloeg om in een mania waarin ik veel random content ging verzamelen en bekijken op social media: matcha latte tutorials, quarantaine dj sets, pastel sociaal maatschappelijke infographs op Instagram, archive designer kleding op tweedehands websites… Ik deelde PDF’s van mijn ontwerpproces met mijn leraren, Whatsappte ideeën door voor productie met mijn productiemanager Stijn en zat de hele dag op FaceTime met mijn vrienden.
Hebben de maatregelingen van de pandemie je tegengehouden in bepaalde dingen? Of gaf het je net de mogelijkheid om op nieuwe creatieve manieren te denken?
Ik was in het begin lowkey pissed over de lockdown maar ook iets te optimistisch denk ik. Toen de academie zijn deuren sloot in maart “voor 3 weken” weet ik nog dat ik met een tas op mijn schouder de school uitliep, niet wetende dat dat uiteindelijk maanden zou duren. Natuurlijk had ik veel te weinig materiaal mee genomen en de winkels waren dicht. Uiteindelijk heb ik veel dingen gemaakt die ik eerder nooit zou maken van deadstock materialen die ik al in huis had van mijn stage/reis naar Hong Kong en Vietnam, als ook leftovers van vorige collecties. Ik ging filosoferen over wat een kledingstuk nou eigenlijk is Dit betekende dat als de stof op was, de stof ook echt op was. Dit resulteerde in veel vreemde combinaties van prints maar ook limited edition items waarvan er maar een paar bestaan.
Tevens had ik geen beschikking tot professionele machines waardoor de items een DIY/bricolage look kregen, wat ergens ook heel erg past bij mijn freestyle manier van ontwerpen. Ik realiseerde me door deze manier van werken dat het niet nodig is om een collectie te maken, maar het ook oké is om gewoon items te maken die ik zelf leuk vind.
Waren er dingen waar je tegenaan liep tijdens het ontwerpen van deze collectie?
Het idee van een alternative manier van presenteren in plaats van een modeshow was iets waar ik veel vraagtekens bij had. Sinds mijn eerste jaar mode droomde ik al over hoe de modellen de catwalk op zouden stormen op een agressieve club track in felgekleurde silhouetten. Nu moet ik zeggen dat ik eigenlijk nog meer tevreden ben met hoe het allemaal is samengekomen. In plaats van te werken naar een ‘eindpresentatie’ zag ik het proces als werk an sich. Soms maakte ik items binnen en dag en kon ik de volgende dag al naar de postbus lopen om ze op te sturen naar iemand die er interesse in had omdat ik er een foto van op Instagram had geplaatst.
Het ging heel erg om het bevragen en het weerleggen van het huidige systeem, een systeem waarin mode een soort van mysterieus wezen is en waarbij er nooit bekend is gemaakt hoe het nou eigenlijk mogelijk is dat er drie of meer keer per jaar een collectie van 20+ looks uit de grond word gestampt zonder te kijken naar wie er nou eigenlijk achter al dat harde werk zit. In mijn eigen practice merk ik dat ik daar zo open en transparant mogelijk over wil communiceren door juist de achterliggende werkprocessen te delen.
Op welk stuk uit de collectie ben je het trotst? Hoe ging het designproces van dit stuk?
Eigenlijk ben ik het meest tevreden over de hele “JETLEGGED” installatie die ik heb samengesteld. Alle items heb ik neergegooid op een grote hoop, naast een steiger-constructie waar de onafgewerkte draden van de kledingstukken aan hingen. Daaronder een grote plas omgevallen bubble tea. Er hing ergens ook nog een scherm met tekeningen van alle items die ik heb gemaakt. Praktisch gezien zag mijn kamer er ook zo uit tijdens afstuderen in de lockdown.
