Lichting is het kloppend hart van Amsterdam Fashion Week. Een verzameling van de beste graduates van onze academies, het neusje van de zalm, vers van de pers. Anders gezegd: dit is de toekomst. Wij gingen op bezoek bij het atelier van 2020 finalist Lara Warson.
Wat is het verhaal achter jouw Lichting 2020 collectie?
Gedurende mijn opleiding heb ik veel onderzoek gedaan naar de impact van de mode-industrie op mens en planeet. Wat ik daaruit leerde heeft me vaak doen twijfelen of ik überhaupt verder wilde in de mode. Uiteindelijk ondervond ik dat duurzaamheid geen creatieve beperking hoeft te zijn, maar een andere mindset vraagt dan het huidige modesysteem. Daarom ging ik in mijn afstudeerjaar op zoek naar alternatieve benaderingen van mode.
Op het moment dat de lockdown begon, keerde ik terug naar mijn ouderlijk huis in België. Omdat we door de restricties het huis bijna niet uit mochten, ging ik vervolgens binnenshuis op zoek naar inspiratie. Dit in de vorm van alledaagse objecten die me aanspraken qua vorm, kleur en betekenis. Door deze objecten aan een paspop te bevestigen, ontstonden silhouetten die ik niet zo snel met potlood en papier had kunnen ontwerpen.
Om een dieper inzicht te krijgen in wat ik exact aan het doen was, heb ik mijn onderzoeksdocument gericht op upcycling en hoe dit als ontwerpmethode kan gebruikt worden om duurzame en sculpturele mode samen te brengen. Ik leerde over de symbolische associaties dat ieder object met zich meebrengt, afhankelijk van maatschappelijke waarden, tijdsgeest, cultuur, etc. Dit bracht me ertoe om verschillende soorten klimaatactivisten te onderzoeken, aangezien de klimaatcrisis gedurende mijn hele studie een belangrijk onderwerp voor me geweest is.
Door objecten te kiezen die betrekking hebben op de verschillende oorzaken en resultaten ervan, vormde dit de basis van mijn “eco-warrior” collectie. De vijf looks vertegenwoordigen activisten tegen luchtvervuiling, de stijgende zeespiegel, smeltende gletsjers, ontbossing en een menselijke barricade.
Wat is in jouw ogen je signature als designer? Hoe komt dit terug in je collectie?
Het experiment in silhouet speelt altijd een grote rol in mijn werk. Als kind heb ik veel tijd gespendeerd aan het kijken van anime series over robots zoals Gundam en Medabots. De constructies en volumineuze vormen daaruit zijn me altijd blijven fascineren en hebben denk ik de basis gevormd van mijn ontwerp esthetiek. Draagbaarheid is daarom ook niet snel een vereiste voor mij, zoals te zien is in mijn afstudeercollectie. Ik gebruik het menselijk lichaam eerder als basis voor mijn constructies, maar de persoon onderin hoeft niet altijd herkenbaar te blijven.
De Lichting 2020 generatie moest hun collectie afmaken in het midden van de pandemie. Hoe zag een typische dag in de periode voor je afstuderen eruit?
Aangezien ik een ochtendmens ben en ik dan het meest helder kan nadenken, had ik een routine gecreëerd waarin ik dagelijks opstond rond 5 uur. Na een kop koffie en de planning van de dag doorlopen te hebben, begon ik meestal rond 6 uur aan de werkdag. Omdat we gewoonlijk ook enkele keren per week feedback momenten hadden, startte ik met het documenteren van het proces van de afgelopen dagen op mijn laptop.
Wanneer de meetings van de dag voorbij waren, ging mijn telefoon op vliegtuigmodus tot in de avond. Dit gaf de rust om me volledig af te zonderen, wat voor mij altijd stimulerend werkt op vlak van inspiratie en productiviteit. Ik heb geluk gehad dat dit makkelijk kon op de zolderverdieping van mijn ouderlijk huis. Dat was ook de reden waarom ik, toen de academie dicht ging, besloten had mijn kamer in Rotterdam te verlaten en terug naar België te keren. Hier had ik de ruimte, mijn naaimachine en mijn paspoppen om toch nog aan de slag te kunnen. Qua ontspanning heb ik ook veel gehad aan de natuurlijke omgeving hier. Meestal sloot ik mijn dagen af met hardlopen of lange wandelingen, om toch ook fysieke beweging te hebben.
Hebben de maatregelingen van de pandemie je tegengehouden in bepaalde dingen? Of gaf het je net de mogelijkheid om op nieuwe creatieve manieren te denken?
In eerste instantie wel, aangezien mijn originele concept compleet anders was. Maar dat was uiteindelijk niet meer mogelijk omwille van de maatregelen en achteraf bekeken maar goed ook. De lockdown heeft me geforceerd om dieper te reflecteren op mijn voorgaande projecten en wat de rode draad daarin nu eigenlijk was. Zonder dat inzicht was ik verder gegaan met een project gefocust op textielontwikkeling, terwijl dat niet mijn sterkste punt noch mijn drive in mode is.
Waren er dingen waar je tegenaan liep tijdens het ontwerpen van deze collectie?
Het kostte me veel tijd om de patronen van de objecten te ontwikkelen, want zoiets had ik nog nooit eerder gedaan. Doordat alle feedback ook digitaal verliep, viel de patroontechnische begeleiding ook grotendeels weg. Ik heb vele uren besteed aan het proberen te begrijpen van de vormen en hoe ze te vertalen naar 2D patronen op papier. Vaak was het echt puzzelen en als ik het niet wist probeerde ik het uit met stofoverschot om te zien of de vormen juist uitkwamen. Ook moesten alle hoezen gedeeltelijk met de hand worden genaaid, omdat je niet echt een slee of fietspomp onder een naaimachinenaald kunt steken.
Op welk stuk uit de collectie ben je het trotst? Hoe ging het designproces van dit stuk?
De luchtvervuiling look. Het verhaal en de visuele uitkomst ervan weerspiegelen het concept van de collectie het beste. Toen ik de lege flessen motorolie in mijn kelder vond wist ik meteen dat ik een look omtrent de luchtvervuiling door transport wilde creëren. Nadat ik dit idee in mijn hoofd had, was het makkelijk om de overige objecten te verzamelen. De fietspompen symboliseren het zelf moeten meedragen van zuivere lucht en de auto onderdelen als oorzaak van het probleem. Qua vormonderzoek heb ik veel varianten gemaakt met deze objecten, omdat de vormen ook zo interessant en uitgesproken waren.
