Ninamounah bestaat een jaar, en dat moet gevierd. “Het is geen jubileum, maar wel een viering,” besluit de ontwerpster. Daarom liep er een leger aan modellen, zestig om precies te zijn, in haar creaties de catwalk af. De modellen zijn friends en ‘frenemies’ (‘met frenemies kan ik vaak heel goed samenwerken’) en dat betekende dat er opa’s, oma’s, buren, nichtjes, en andere contacten voorbijkwamen wandelen. Want, Ninamounah is er voor iedereen.
De outfits kenmerkten zich door ambacht en vielen nog meer op door de afwisseling met latex wat botste met de bijvoorbeeld de tweed en de corduroy. Haar ontwerpen hebben als doel de mens te bevrijden van hun uniform: een cultureel keurslijf, wat voorschrijft hoe je je dient te gedragen. Het is vreselijk cliché, en gemaakt om non-seksueel te zijn, maar tegelijkertijd hyperseksueel is. Ninamounah: “We zijn allemaal dieren die gebukt gaan onder het juk van cultuur. Juist die tegenstelling vind ik heel interessant.”
En de kinderen in uniform? “Kinderen groeien tegenwoordig zo snel op. Hun jeugd is razendsnel voorbij, voor je het weet moeten ze van alles. Het onschuldige is er veel sneller af tegenwoordig. Als je een kind een geruiten jasje aantrekt en een aktetas in zijn hand stopt, dan is het zó een volwassen man.” Niets seksueels aan dus.
Een aantal ontwerpen kwam bekend voor, logisch, want dit was een terugblik naar afgelopen jaar. Zo kwam het ook dat deze ontwerpen afgewisseld werden En daar kwam ook de inspiratie van de Parijse gay club vandaan, hence de tuigjes, maskers en de chaps.
Daarnaast wil de ontwerper af van seizoenen. Hopeloos ouderwets: ‘Die slaan helemaal nergens op. Om te beginnen draag je toch veel het hele jaar door, en het is ook absoluut belachelijk om ieder seizoen iets nieuws te maken. Ik wil een aantal stukken als basis houden en die opnieuw onderzoeken.”
En dat deed ze. Het creme leren motorpak, wat ze maakte van een afgedankte bank, werd uitgevoerd in velours en in zijden. “Ook hier weer die clash van het agressieve van een motorpak, maar dan in een zachte, lieflijke stof.”
Haar clashes konden op de goedkeuring van het publiek rekenen. Een niet aflatend applaus voor de tweeds, latex, pin stripes en leren creaties. Maar er is niet veel tijd om achterover te leunen en te genieten van het succes. Parijs roept. (Catwalkfotografie: Team Peter Stigter)
