Terug van weg geweest lanceerde Sjaak Hullekes hij vorige jaar, in 2018, samen met Sebastiaan Kamer het merk Hul Le Kes. Met zijn visie op mode weer scherp en vol energie brengt hij met zijn merk een kritische blik naar de ‘fast-fashion-industry’. Zo werkt het merk enkel met stock, gerecyclede of antieke materialen. De kledingstukken worden extra uniek door het ‘paspoort’ wat ze meekrijgen. Hierin staat wie het kledingstuk heeft gemaakt en kan je als eigenaar doorbouwen op dit verhaal door foto’s of teksten door te voegen. Dit alles brengt de ziel van kleding dichtbij de koper, en laat de waarden zie van wat kleding daadwerkelijk heeft. Iets wat in ‘fast-fashion’ vaak vergeten wordt.
Het publiek nam plek in de zaal en het licht dimde. In een hele donkere zaal waren mensen om zich heen aan het kijken, opzoek naar waar de show zou beginnen. De bankjes stonden in een grafische vorm, als lijnen door de zal heen. Er was geen duidelijk “first row”, maar dat had niemand nog echt door. Zonder aankondiging werden de gordijnen opengedaan, menige mensen zullen gedacht hebben dat het per ongeluk ging. Tot de volgende ook open ging, en de gordijnen daarnaast; en toen het eerste model liep de zaal in.
Ray Feugo, de Amsterdam rapper en onderdeel van de groep SMIB opende de show. Zijn strenge blik en strakke pas zetten de krachtige toon die deze show zou worden. De outfits bestond uit een donker hemd met een hele lage hals, waardoor je Ray zijn tattoos duidelijk zag. Daaroverheen drapeerde een zwarte bloes, die half opengelaten was, met hier overheen een donkerblauwe bloes van linnen-achtige stof en grote knopen.
De modellen waren een diverse groep, die uniekheid, rauwheid en een tikkeltje rebellie vierden. Zowel mannen als vrouwen liepen in de show van Sjaak Hullekes mee. Aan de make-up en haren was bijna niets gedaan.
De lijn in de collectie waren de los vallende kleding stukken, met neutralen kleuren. Hierin kwam de substantiële visie op mode van Hullekes duidelijk in naar voren. Deze kleding is niet bedoelt voor een seizoen, maar om een lange tijd jou als drager blij te maken.
De muziek dreunde door de zaal, een bepaalde vorm van new-wave en hiphop geluiden pasten goed bij de rauwheid en uniekheid van de show, modellen en de setting van de stoelen. Met een strakke blik liepen de modellen tussen de stellingen van bankjes heen, en van de eerste tot de laatste look keek het publiek nieuwsgierig om zich heen om alle prikkels om te nemen.
