Een leger van mannen met bril en snor die met waterpistolen elkaar te lijf gaan, en water oplossende kleding die unieke prints achterlaat. Je moet het maar verzinnen! Visions Of talent Michiel van Maaren was één van de hoogtepunten tijdens AFW september 2020. De jonge ontwerper, curator en casting director duikt tegenwoordig in heel het modelandschap op. Tussen de hectiek van Dutch Design Week en passieprojecten door vond ik het perfecte moment om nog even bij te kletsen.
First things first, hoe heb je de presentatie tijdens de Visions Of expositie ervaren? Wat waren de reacties?
Ik had er enorm naartoe geleefd en het ging zo snel voorbij. Die dag zelf was echt een adrenaline rush, en alles ging perfect hoe ik het wilde. Mede door het feit dat ik zelf rondliep in mijn installatie en dus de volledige controle had. Ik had heel specifiek nagedacht over de casting van mijn modellen omdat die precies op mij moesten lijken, en kreeg daar dus ook veel positieve feedback op. Iedereen had een andere mening, maar dat is juist wat dit werk super interessant maakt. Het was een unieke ervaring waarin ik in de modewereld werd gedropt en reacties kreeg die volledig verschillen van de reacties vanuit mijn designstudies. Ik ben eigenlijk heel slecht in kleding maken, technisch gezien ben ik niet sterk. Maar alsnog kreeg ik reacties uit de mode-industrie als “mooi” en “leuk”. In de Design Academy gaat het meer over of mijn concept goed overkomt. Dat was heel nieuw voor mij! Ik heb zoveel leuke mensen ontmoet, en alleen dat al heeft mijn fashion week droom gerealiseerd.
Je collectie ‘The Fastest Fashion’ werd ook gepresenteerd tijdens Dutch Design Week 2020 in de vorm van een fashion film ‘My Blue Polo’. Ook konden mensen je collectie bekijken in een 3D viewing room. Hoe was het om je werk op een digitale manier te laten zien? Waar lagen de uitdagingen hierin voor jou versus een fysieke presentatie?
Ik heb vijf jaar lang op een school gezeten, en heb vijf jaar lang naar mijn afstudeermoment geleefd. Het was dan ook een enorme teleurstelling dat ik geen graduation show heb gehad.
Dat moment van realisatie was heel zwaar. Ik zat in een meeting met mijn klasgenoten over hoe we ons moesten presenteren tijdens Dutch Design Week. Toen kregen we opeens te horen dat de graduation show was gecanceld, anderhalve week voor Dutch Design Week. Opeens moest alles online. Niemand had eigenlijk content om digitaal naar buiten te brengen. Het was heel gek omdat er niet echt een afsluiting was van mijn studie. Ik heb daardoor echt een mind switch moeten maken. Ik ben wel sterk in Social Media, maar ik merkte dat heel veel mensen om me heen daar moeite mee hadden. Als alles online moet, komt daar een heel grote focus op te liggen. Ik had het heel leuk gevonden om voor een zaal te kunnen staan en mijn verhaal te kunnen doen en dit gaf me dus een beetje een leeg gevoel. De interactie miste heel erg. Ik heb via Instagram wel wat reacties gekregen, maar die waren voornamelijk van mensen die ik eigenlijk al kende.
Tijdens DDW maakte je deel uit van Lidewij Edelkoort’s nieuwe webinar platform ‘World Hope Forum’. Hoe was het om met zo’n mode-icoon in contact te komen? Wat is er uit dit gesprek gekomen?
Ik was enorm vereerd dat ze mij had gevraagd. Ze had mijn project gezien tijdens Amsterdam Fashion Week en was heel enthousiast. Lidewij is zo geïntrigeerd door design en kijkt naar alles met veel passie. Ze was heel geïnteresseerd, en om haar vol lof over mijn werk te horen praten is echt een droom die uitkomt.
Ik begon mijn gesprek met de woorden “ik ben geen modeontwerper”. Iedereen schrok om het feit dat dat mijn openingszin was. Wat ik hier mee bedoelde is dat ik mode gebruik om een statement te maken of om awareness te creëren, maar ik wil niet een modeontwerper worden in de standaardzin, met de bijkomende zes collecties per jaar die er moeten worden uitgestampt. Ik wil verhalen vertellen en als ik niets vertellen heb ga ik ook geen collectie maken.
Naast ontwerpen ben je ook een casting director. Wat zijn de laatste casting jobs die je hebt gedaan?
Ik heb aan de SS21 Valentino show mogen mee werken; dat was een geweldige kans. Ook heb Ik heb recentelijk voor Vlisco gewerkt, een Afrikaans stoffenmerk waarvoor ik de holiday campagne mocht casten. Vlisco is voor de Afrikaanse markt en dus lag de focus volledig op Afrikaanse mensen van de West Coast. Ik heb me voor de eerste keer heel erg verdiept in Afrikaanse afkomst en welke uiterlijke kenmerken hierbij komen kijken. Dit was super interessant en ik heb enorm veel geleerd over Afrikaanse cultuur. Hoe mooi dat allemaal is en hoeveel verschillende gezichten en uitdrukkingen er zijn. Het is mijn droom om, niet alleen via mijn werk maar ook als persoonlijke doel, de wereld mooier en opener te maken. Het is belangrijk voor mij om duidelijk te maken door middel van mijn scouting jobs, dat diversiteit geen trend is. Ik heb heel veel gesprekken gehad op school maar ook tijdens mijn carrière over tokenism in de mode-industrie. Dit is voor mij een onderwerp om continue te blijven aankaarten.
Hoe ziet jouw toekomstplanning er momenteel uit? Waar ben je mee bezig?
Ik heb nu de mogelijkheid om projecten te verwezenlijken die vanuit mezelf komen en niet persé vanuit de visie van een bepaald merk. Via Ace & Tate heb ik bijvoorbeeld heel veel oude glazen gekregen die ze anders zouden weggooien, om daar vervolgens een jurk en tassen uit te maken. Deze wil ik uiteindelijk gaan verkopen. Ook wil ik op het einde van dit jaar een object collectie uitbrengen met dezelfde oplossende prints die ik heb gebruikt voor mijn Visions Of collectie. De prints krijgen zo ook een nieuw leven op vijf objecten.
